Miód wrzosowy - tradycyjny

Miód nektarowy wrzosowy –jest pozyskiwany od pszczół w okresie wakacyjnym, od lipca do października, z kwiatów wrzosu. Patoka – miód w stanie płynnym, jest koloru rubinowo-brunatnego i ma galaretowatą konsystencję. Gdy ulegnie krystalizacji, jego konsystencja zmienia się na ziarnistą, masłowatą.

Niesamowicie pachnie wrzosem i ma niebanalny gorzkawy posmak, co nie oznacza że nie jest słodki. Ma bardzo przyjemny, delikatny smak. Nazywany bywa królem miodów, ponieważ trudność i pracochłonność w pozyskaniu, także mała ilość wrzosowisk w Polsce sprawia, że dostępny jest w nielicznych pasiekach.

Właściwości miodu wrzosowego:

- działa  moczopędnie, bakteriobójczo (łagodnie lub silnie) i przeciwzapalnie;

- ułatwia też procesy trawienne, przyswajanie składników pokarmowych i reguluje pracę jelit.

Schorzenia, w których miód wrzosowy znalazł zastosowanie to:

- choroby nerek i dróg moczowych - stany zapalne gruczołu krokowego;

- kamica nerkowa (jako środek pomocniczy i profilaktyczny);

- zapalenia i zakażenia błon śluzowych jamy ustnej i gardła;

- przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych, jamy ustnej i gardła (w połączeniu z miodem szałwiowym);

- stany zapalne żołądka i jelit;

- biegunki i zaparcia;

- dna moczanowa - choroby reumatyczne.

Jest także zalecany jako profilaktyka chorób prostaty u mężczyzn po 40 roku życia. Jak spożywać miód w celu leczniczo-profilaktycznym? Najlepiej jest rozpuścić 1 łyżkę stołową miodu w pół szklanki wody. Tak przygotowany „roztwór” pozostawić na noc (około 12 godzin). Pić rano przed posiłkiem.